दिवेलागणीची वेळ
काळोखाने बघितले आत;
तिच्या वेदना
हळूहळू पहात.
वाटेची वळण
तशी तिची खंत;
तेवढ्यात आनंदाचा
झाला अंत.
पायात तिच्या
धुळीची पैजण;
एका आवाजाने
भरले आंगण.
केळीच्या पानाहून
कापरे अंग;
नाचताना ति
होते दंग.
अश्यावेळी
मोहरते रान;
तिला दिसते
विश्व लहान.
No comments:
Post a Comment