झुंज माझी आयुष्याशी, खेळतो मी माझ्या स्वप्नांशी, नेहमीच सोसतो दुःख तरी, वाट पहातो एका आनंदी क्षणाची.
Sunday, September 23, 2007
हसण्यातले दुःख...
हसण्यातले दुःख 'मला' कळतं आहे!
हसताना मात्र मनं माझं रडतं आहे!
कसा शोधू मी एक एक किरण?
डोळ्यांवर अंधाराचे एक कवच आहे!
देणारयांचे उपकार कसे फेडू?
जिव श्वासांचा कितीसा उरला आहे!
सोडतो हे शरीर, त्याचे दुःख कैसे?
कुठला जिव ईथे अमर दिसतं आहे!
(कल्पेश फोंडेकर)
Tuesday, September 11, 2007
अश्रु दाखवायला ...
भेटलेच तुला कधी स्वप्नात...
हसशील का परत बघून आनंदात पुन्हा?
जोडशील पुन्हा तुटलेले धागेही...
जोडल्या जागी गाठी राहतील का पुन्हा?
दिसला न तु प्रत्यक्ष।त मला...
म ह्या डोळ्यांना तुझी आस का पुन्हा?
तु वेळ जरा दे सावरायास मला...
मग करशील का रे परत बरबाद पुन्हा?
बांधुन वचनात माझ्या एकट्या जिवाला...
शपथा का घालतोस स्वतःच्या जिवाला पुन्हा?
आशेचे किरण होते मावळले...
म स्वप्नांचा हा छळवाद कशाला पुन्हा?
बघीतलेस कधी ह्या जिवाला जळताना...
अश्रु दाखवायला भेटशील का रे स्वप्नात पुन्हा?
(कल्पेश फोंडेकर)
Tuesday, September 4, 2007
सत्य मी दाखऊ कसा?
Monday, September 3, 2007
मला काहीच आठवेना....
पहाटे पहाटे माझी निंद थोडी खुलली
तुझी रेशीम मिठी मात्र सैल होईना
मला न कळेना...तुला न कळेना...
तुझा पदर मात्र तुला न सावरेना
रात्र गेली सरुन एकमेकांच्या मिठीत
तरीही,तुझ्या ओठांची लाली मला पुरे पडेना
तु चाललीस निघुन दबक्या पावलांनी
पणं,तुझा हात माझ्या हातुन काही सुटेना
गडे..दिलेस लाख बहाणे मला रात्रीचे
तुझ्या ओठांचे शब्द मला काहीच आठवेना.
(कल्पेश फोंडेकर)
Subscribe to:
Posts (Atom)