प्रखर शाप

जन्मानंतरची पहिली पाच सहा वर्षेः खेळाखेळात गेली,

लपाछपी, बाहुला-बाहुलींची लग्न, पत्यांचा बंगला, भातुकली ई.

नंतरची वर्षे नाते न जुळलेल्या अभ्यासात...जेमतेम मॅट्रिकची पायरी चढलो.

जिथे "कैद ए बामुशक्कद" ची सजा मिळाली.

:

:

काही वर्षांनंतर कविता भेटली; अधुनमधुन तिच्याशी बोलायचो,

तिला वाचायचो...एक दिवस अचानक झटका आला अन थेट तिला

कागदावर उतरवली; तेंव्हा पासुन एक प्रखर शाप मिळाला मला.

परिणामः नापासाचे अधुनमधुन अटळ वार्षिक शिक्के कपाळी म्हज्या.

:

:

शिक्षणाला राम राम ठोकला कायमचा अन वडिलांनी दिलेल्या कामाचा स्विकार केला;

काही काळ ओलांडल्यावर पुन्हा वडिलांच्या इच्छेने एका घरंदाज मुलीशी लग्न,

काम आणि लग्न ह्या दोन्हीं बाबतीत वडलांची इछा बलवत्तर.

:

:

तिशी उलटल्यावरः कौटुंबिक कटू अनुभव उदंड गवतासारखे वाढलेले

आणि मं त्यातुनच सुटकेचा श्वास घेण्यासाठी बेफिकीर असा मी भटकत फिरणारा;

त्या घुस्मटगार अंधारातुन बाहेर पडण्याकरिता सहचरिणीच्या सांगाताने

अपु-रा पैश्यात सुध्दा दुस-रा गावातल्या घरात प्रवेश; तोवर कविता मला पोसत होती.

:

:

गरुडगतीने वर्षे झेपावलीत...दिवसेंदिवस बायकोच्या दिसत असलेल्या आजाराच्या असह्य वेदना;

आयुष्याच्या विचित्र-व्याकुळ सावल्यांमध्ये जिवाला जगवताना मारताना...

कवितेचा भक्कम आधार माझ्या पाठीशी होता...;

आधार म्हणण्यापेक्षा कवितेचा प्रखर शापच माझ्या मागे होता.