ति माझ्या मागून मागून चालत होती...
मी मागे वळून पहायचो तर सारखी लपायची
मला कळत नव्हतं मी तिला कसं पकडू?
असं वाटत होतं कि आमच्या दोघांत
लपाछूपी चा खेळ चालत होता...
मी पकडण्याचा प्रयत्न करायचो तर
सारखी दूर पळायची आणि हसायची.
कळत नव्हतं मला अता काय करावं?
शेवटी ठरवलं मी सरळ चालत रहायचं
मागे वळून न बघता...
चालता चालता सांज झाली...
मागे वळून पाहिल तरं ति दिसेनासी झाली.
आणि माझे डोळे तिला अंधारात शोधत राहीले...
शोधत राहीले...
(कल्पेश फोंडेकर)
No comments:
Post a Comment