दूर डोंगरातुन
हसते एक बाई;
कुबड्या टेकत
जाळते एक काडी.
तिच्या साडीला
जळण्याची लागली घाई;
साडी जळून
कातडी थोडी जळाली.
राहते लपुन
तिला कोण पाही?
वाटेवरला दिवा
तिला खुणवत राही.
झुंज माझी आयुष्याशी, खेळतो मी माझ्या स्वप्नांशी, नेहमीच सोसतो दुःख तरी, वाट पहातो एका आनंदी क्षणाची.